Барои таҷлили 114-умин Рӯзи байналхалқии занон, Лесит як чорабинии мавзӯӣ бо номи «Бо садо гул мекунад, март бо тӯҳфаҳо»-ро бодиққат ба нақша гирифтааст. Чорабинӣ тавассути ду марҳилаи “гулсупорӣ” ва “тӯҳфа кардани ашё” эҳсосотро мебахшад ва ба тамоми кормандони зан мубораки идона мефиристад ва гармии корхонаро мерасонд!
Барои тааҷҷубовар кардани кормандони зани ширкат, шӯъбаи кадрҳо гулҳо ва маводи ниёзи рӯзмарраро пешакӣ омода карда, бо онҳо тамос гирифт, интихоб кард, харид ва интиқол дод, Ҳар як раванд бо самимият ва самимият фаро гирифта шудааст, танҳо барои расонидани гулҳои зебо ва тӯҳфаҳои зеботарин ба кормандони зани зебо дар рӯзи ҷашн.
Кластерҳои гулҳои зебо бастабандишуда ва қуттиҳои ниёзҳои амалии рӯзмарра ба ҳар як коргарзан бо табассуми шодӣ дар чеҳраашон мисли офтоби дурахшони баҳор расонида мешуд!
Онхо бо камоли гайрат мехнат карда, дар вазифахои гуногуни кор фаъолона иштирок карда, роли «ним ос-монро пурра ичро карда, якчоя бо корхона инкишофу пеш рафта, кувваи «вай»-ро ба кор меандозанд; Онҳо садбарги садо дар ҷои кор ҳастанд, ки бобҳои дурахшони худро бо кордонӣ ва фидокорӣ менависанд; Онҳо инчунин як бандари нарм дар зиндагӣ буда, хушбахтӣ ва хушбахтии оилаҳои худро бо муҳаббат ва сабр посбонӣ мекунанд.
Одоб сабук аст, мехр вазнин аст, гамхорй дили одамонро гарм мекунад! Тӯҳфа ва садои баракатҳо кормандони занро водор сохт, ки шодию тантанаи ҷашнвораро эҳсос намуда, фазои созгор ва гарми ширкатро ба вуҷуд оваранд. Хама бо камоли хурсандй изхор намуданд, ки дар оянда хам бо рухбаландии комил ва рухи баланди мехнатй садокатмандона мехнат карда, дар тамоми чабхахои кор аз дасташон меомадагиро мекунанд ва ба пешравии корхона хисса мегузоранд.
Дар сари рох гулхо мешукуф-танд, дар рох назокат. Ба ҳамаи занҳои ҳамватан бо ид муборак! Дар рӯзҳои оянда, мерос гирифтани қудрати занонро идома диҳед, бо зебогии ҷавонӣ гул кунед ва дар навиштани боби нав барои Lesite саҳм гузоред!
Вақти фиристодан: Мар-07-2025